Rodzaje masażu

MASAŻ - fotki




















MASAŻ KLASYCZNY
Sztuka masażu przywędrowała do nas z Dalekiego Wschodu, a dokładnie z Indii i Chin. W tamtych odległych czasach masaż był nie tylko zabiegiem terapeutycznym – stanowił również dopełnienie religijnych obrzędów. Sam Hipokrates rzekł: „lekarz musi mieć wielorakie umiejętności, lecz obowiązkowe jest rozcieranie… Może ono zwiększyć moc rozluźnionego stawu, albo rozluźnić staw zanadto zesztywniały”. Masaż stosowano w celu łagodzenia dolegliwości towarzyszących przeróżnym chorobom. I tak oto wielkiego rzymskiego przyrodnika, Pliniusza, poddawano masażom, aby przeciwdziałać dokuczającej mu dychawicy, a Juliusza Cezara systematycznie oszczypywano, co miało łagodzić jego nerwobóle i bóle głowy związane z padaczką. Definicję masażu odnajdujemy w dziele Avicenny, arabskiego filozofa i lekarza z XI wieku. Wedle niego masaż to działanie mające na celu „rozpraszanie zużytych substancji, znajdujących się w mięśniach, a nieusuwanych poprzez pracę”.
W okresie średniowiecza, zdecydowanie „gardzącego ciałem”, o masażu słychać było nieco mniej. Wielki „powrót” nastąpił we Francji, za sprawą znakomitego lekarza Ambrożego Pare (1517-1590). Po raz pierwszy w dziejach medycyny chirurg ten zaczął stosować masaż jako oficjalną, lekarską metodę leczenia. Ponadto, jako pierwszy przeprowadził badania nad jego fizjologią. System stosowania masażu w poszczególnych chorobach i w profilaktyce opracowali lekarze szwedzcy. W 1813 roku powstał w Sztokholmie pierwszy zakład, oferujący masaże jako jeden z zabiegów. Duże zasługi w propagowaniu masażu miał również polski lekarz Izydor Zabłudowski (1851-1906), kierownik Uniwersyteckiego Zakładu Masażu Leczniczego w Berlinie. Podniósł on rangę masażu, porównując go do innych dyscyplin wiedzy lekarskiej na poziomie uniwersyteckim. Szybki rozwój fizjologii i neurofizjologii przyczynił się do powstania nowych metod, takich jak masaż segmentarny, limfatyczny, łącznotkankowy i okostnowy. W obecnych czasach zalety masażu zdobywają naukowe potwierdzenie, a zabieg ten jest uznaną przez medycynę formą terapii.
W masażu klasycznym wykorzystuje się bodźce mechaniczne w celu leczenia zewnętrznych i wewnętrznych objawów chorobowych. Działanie masażu można podzielić na miejscowe i ogólne. Działanie lokalne obserwujemy, kiedy wywołane masażem tarcie powoduje wytwarzanie się ciepła, które z kolei wpływa na rozszerzenie naczyń krwionośnych. Większy przepływ krwi przez mięśnie przyspiesza dostarczanie do nich substancji odżywczych, a jednocześnie usprawnia wydalanie produktów przemiany materii. Działanie ogólne masażu dotyczy stymulacji układu nerwowego.
Do technik wykorzystywanych w masażu klasycznym zaliczamy: głaskanie, rozcieranie, ugniatanie, oklepywanie, wibrację, roztrząsanie i wyciskanie. W zależności od rodzaju zastosowanych technik, masaż może wpływać na układ nerwowy uspokajająco (głaskanie, wibracja) lub pobudzająco (ugniatanie, oklepywanie). A oto inne przykłady pozytywnego działania masażu: usuwanie obumarłych komórek naskórka, wzmocnienie czynności wydzielniczej gruczołów łojowych i potowych, zwiększenie zdolności mięśni do pracy i podniesienie ich napięcia, zwiększenie elastyczności i wytrzymałości aparatu więzadłowego, a zarazem stopnia ruchomości stawu, pobudzenie układów krwionośnego i limfatycznego (co powoduje likwidację objawów zastoinowych, a także wchłanianie obrzęków), usprawnianie działania układu oddechowego, poprawa trawienia i przyswajania substancji odżywczych, a także – przyspieszenie wydalania niestrawionych produktów, poprawa czynności filtracyjnej nerek i wydalania substancji przemiany materii w postaci moczu, przyspieszenie procesów biochemicznych zachodzących w naszym organizmie.
Najczęściej masaż klasyczny wykorzystywany jest w leczeniu chorób narządu ruchu. Główną zasadą jest stosowanie masażu zgodnie z kierunkiem przepływu krwi żylnej. Nigdy nie masujemy węzłów chłonnych. Zabieg powinien być wykonywany na granicy bólu. Podstawową serią masaży jest 10 zabiegów. Czas trwania masażu całkowitego nie powinien przekroczyć 60 minut, a masaż jednej części ciała – 15-20 minut. W celu uniknięcia powikłań, osoba wykonująca zabieg musi znać wskazania i przeciwwskazania do wykonywania masażu klasycznego.

Wskazania do masażu całościowego:
- w stanach wyczerpania u osób bez zmian organicznych,
- w rekonwalescencji jako masaż kondycyjny,
- w ogólnych zaburzeniach statyki jako sposób zapobiegania odleżynom, zaburzeniom w układzie krążenia i oddychania,
- w leczeniu nerwic typu psychogennego,
- u dzieci – leczenie krzywicy, hipotrofii, hipotonii mięśniowej i nadwagi.

Wskazania do masażu częściowego

Choroby układu krążenia – przewlekła niewydolność krążenia obwodowego, obniżone ciśnienie krwi, nieznacznego stopnia otłuszczenie serca, stwardnienie tętnic obwodowych (wskazany bardzo delikatny masaż), stany po zakrzepowym zapaleniu żył (nie wcześniej niż 6 miesięcy po ustąpieniu choroby), choroba Raynauda, choroba Bürgera (I i II stadium), zespoły żylakowe bez owrzodzeń.

Choroby układu oddechowego – rozedma płuc, niedodma płuc, przewlekły nieżyt oskrzeli, astma oskrzelowa (w okresie międzynapadowym), stany po zabiegach torakochirurgicznych, stany po zapaleniu płuc i oskrzeli.

Choroby skóry – zaburzenia odżywcze, choroby naczyń limfatycznych, przewlekłe odmrożenia, blizny pourazowe i pozabiegowe, doły poinsulinowe, w celach kosmetycznych.

Choroby mięśni poprzecznie prążkowanych – przeciwdziałanie zanikom mięśniowym z nieczynności, dla uzyskania przyrostu masy mięśniowej, zaniki mięśni pochodzenia neurogennego, zmiażdżenia mięśni, zerwania włókien mięśniowych, wylewy krwawe śródmięśniowe, przewlekłe stany zapalne mięśni, zmęczenie mięśni po wysiłku fizycznym.

Zaburzenia napięcia mięśni gładkich narządów jamy brzusznej – niedowłady żołądka, niedowłady jelit, zaparcie nawykowe, opadnięcie trzewi.

Choroby nerwów obwodowych – przewlekłe zapalenia nerwów, nerwobóle, sympatialgie, kauzalgie, zapalenie wielonerwowe splotów nerwowych, zespół wypadnięcia krążka międzykręgowego.

Choroby ośrodkowego układu nerwowego – zapalenie przednich rogów rdzenia, kręgowego stany po urazach ośrodkowego układu nerwowego, choroby mózgu, opon mózgowych i choroby naczyń krwionośnych mózgu.

Choroby narządu ruchu – stłuczenia, skręcenia, zwichnięcia, wylewy krwawe w tkankach miękkich po ustąpieniu ostrego odczynu miejscowego, zmiany przeciążeniowe, choroby kości i stawów z przykurczami, stany po złamaniach (dopiero po pełnej konsolidacji), stany pooperacyjne narządu ruchu, przewlekłe zapalenie stawów mięsni i ścięgien, zapalenie pochewek ścięgnistych, zmiany zniekształcające kostno-stawowe, wady wrodzone oraz zaburzenia rozwojowe narządu ruchu, stany przed zabiegami operacyjnymi narządu ruchu.

Choroby reumatyczne – wszelkie postacie gośćca, zmiany zwyrodnieniowo-wytwórcze, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, zmian zwyrodnieniowe tkanek miękkich.

Choroby dziecięce – dysplazja stawu biodrowego, zwichnięcie stawu biodrowego, wady postawy (skrzywienie kręgosłupa), płaskostopie.

Niektóre choroby geriatryczne.

Choroby zawodowe – choroba wibracyjna, przewlekła postać choroby Banga, przewlekła postać choroby kesonowej, nerwobóle w wyniku zatruć, zmiany wynikające ze zmiennego mikroklimatu środowiska pracy, zmiany w narządzie ruchu z przeciążenia, nerwice ruchowe i czynnościowe związane z charakterem i organizacja pracy.

Przeciwwskazania do stosowania masażu
- stany chorobowe ze znacznie podwyższona temperaturą,
- krwotoki lub zagrożenie ich wystąpienia,
- choroby zakaźne,
- ostre stany zapalne,
- choroby skóry, którym towarzyszą pęcherze, wypryski i przerwanie ciągłości,
- III i IV stadium choroby Bürgera,
- jamistość rdzenia kręgowego,
- zapalenie szpiku kostnego z przetokami,
- łamliwość kości,
- wczesne stany po złamaniu kości,
- niektóre owrzodzenia podudzi,
- stany ropne,
- zapalenie żył,
- świeże zakrzepy,
- daleko posunięta miażdżyca,
- niewyrównane wady serca,
- tętniaki,
- ciąża,
- menstruacja,
- choroby nowotworowe.

Masażu powłok brzusznych nie należy wykonywać w przypadku:
- jeśli od spożycia przez pacjenta posiłku nie minęły przynajmniej dwie godziny,
- choroby wrzodowej z krwawieniami,
- kamicy wątrobowej lub nerkowej,
- stanów zapalnych dróg żółciowych,
- chorób jelit z owrzodzeniami, krwawieniami i przy przewlekłych niedrożnościach,
- ostrych i podostrych stanów zapalnych narządów miednicy mniejszej,
- chorób nowotworowych.


MASAŻ LIMFATYCZNY

Chłonka (inaczej limfa) to płyn krążący w układzie limfatycznym. Ilość chłonki, która w ciągu doby odpływa do krwi, waha się od jednego do dwóch litrów, przy czym w stanach zapalnych wytwarzanie chłonki znacznie wzrasta. W tkankach wszystkich narządów chłonnych powstają limfocyty (bezziarniste krwinki białe). Narządy chłonne zbudowane są z tkanki siateczkowatej, której oczka prawie wyłącznie wypełnione są limfocytami. Do najniższych postaci narządów chłonnych zaliczyć można skupienia limfocytów, do niższych – plamy mleczne, grudki samotne, grudki skupione i migdałki. Wyższymi postaciami są węzły chłonne. Są to narządy zamknięte, otoczone torebką i włączone w przebieg naczyń chłonnych. Ich średnicy dochodzi do około 3 cm (najmniejsze są mikroskopijnej wielkości). Mogą występować pojedynczo, choć najczęściej są zlokalizowane w grupach od 2 do 15. Węzły przynależne do jednego narządu lub jednej części ciała nazywamy węzłami regionalnymi. Liczba węzłów chłonnych u człowieka jest zmienna i waha się w granicach od 330 do 450. Węzły zatrzymują bakterie przemieszczające się wraz z chłonką, nie są jednak żadną przeszkodą dla wirusów. Do narządów chłonnych najwyższego rzędu należą: biała miazga śledziony i grasica. Głównym zadaniem narządów chłonnych jest produkcja limfocytów. Jednocześnie stanowią one swoistą straż graniczną, chroniącą organizm przed zagrożeniami z zewnątrz.
Liczne badania kliniczne potwierdzają ogromną rolę układu chłonnego. Udowodniono, że zaburzenia w krążeniu limfy powodują wiele chorób narządów wewnętrznych. Oto osiem grup procesów chorobowych oraz innych stanów zdrowotnych, którym towarzyszy powiększenie węzłów chłonnych:
- choroby zakaźne,
- sarkoidoza,
- odczyny po szczepieniach ochronnych,
- limfadenopatie polekowe,
- kolagenozy,
- choroby skóry,
- choroby nowotworowe układu chłonnego,
- przerzuty nowotworowe.
Powiększenie węzłów chłonnych może być również związane z długotrwałymi stanami zapalnymi.
Wykonanie masażu metodą drenażu limfatycznego wymaga niezwykłej precyzji i płynności ruchu. Choć techniki, które stosujemy w tym przypadku, noszą znajome nazwy (głaskanie, rozcieranie, ugniatanie i ucisk), zdecydowanie różnią się one od wykorzystywanych w masażach klasycznym i segmentarnym. W celu osiągnięcia zamierzonego efektu, wszystkie techniki muszą mieć charakter „przepychający”. Należy również kontrolować siłę, z jaką wykonujemy zabieg, aby nie dopuścić do nadmiernego rozgrzania tkanek. Drenaż wykonujemy od obwodu w kierunku ujść żylnych. Jednakże na początku musimy udrożnić większe pnie limfatyczne i węzły chłonne, a dopiero potem przepychać chłonkę z obwodu (np. opracowanie kończyny górnej: węzły pachowe, węzły w obrębie stawu ramiennego, naczynia chłonne na ramieniu, węzły chłonne w obrębie stawu łokciowego, naczynia chłonne przedramienia, węzły chłonne w obrębie stawu nadgarstkowego oraz naczynia chłonne palców i śródręcza). Metoda drenażu stosowana w Polsce wymaga przynajmniej dwukrotnego opracowania większych węzłów chłonnych. W trakcie masażu głowy lub kończyn bardzo ważne jest ułożenie pacjenta w tzw. pozycji drenażowej, ułatwiającej odpływ chłonki (kończyny powyżej tułowia, niewielkie zgięcia w stawach). Tempo zabiegu musi być wolne, około 10-15 ruchów na minutę. Czas zabiegu częściowego wynosi 15-20 minut, całościowego – do 60 minut.
Szczególnym wskazaniem do drenażu limfatycznego są stany, którym towarzyszą obrzęki, wysięki oraz zmiany skórne, spowodowane zaburzeniami w krążeniu limfy. Przed wykonaniem masażu należy skonsultować się z lekarzem w kwestii czasu rozpoczęcia drenażu, obszaru zabiegu oraz liczby powtórzeń. Jest to szczególnie istotne w przypadku pacjentów po przebytych chorobach zakaźnych, podostrych stanach zapalnych przebiegających z obrzękami, amputacjach i resekcjach w przebiegu chorób nowotworowych.

Przeciwwskazania do wykonania drenażu limfatycznego to:
- choroby nowotworowe układu chłonnego,
- nowotwory oraz ich przerzuty,
- choroby zakaźne,
- obrzęki i wysięki w przebiegu ostrych stanów zapalnych.

MASAŻ SEGMENTARNY

Masaż segmentarny pozwala na wykrywanie i usuwanie zmian chorobowych, a często również ich przyczyn na drodze odruchowej. Znajduje szczególne zastosowanie w leczeniu chorób narządów wewnętrznych. Związane to jest z podstawową czynnością ośrodkowego układu nerwowego, którą jest odbieranie bodźców przez receptory i odpowiednie reagowanie na nie przez efektory. Droga pomiędzy receptorem a efektorem stanowi łuk odruchowy.
Podstawą naukową masażu segmentarnego są łuki odruchowe skórno-trzewne. Pewne ściśle określone okolice ciała (skóra, mięśnie, tkanka łączna, naczynia i kości) są połączone nerwowo, wewnątrzwydzielniczo i humoralnie z określonymi narządami wewnętrznymi i mogą na siebie wzajemnie oddziaływać, tworząc tzw. krąg czynnościowy. Jakikolwiek proces chorobowy w którymś z elementów kręgu czynnościowego może dawać zmiany odruchowe w pozostałych elementach tego kręgu – nawet odległych od ogniska chorobowego.
U człowieka wyróżniamy: osiem segmentów szyjnych oznaczanych literą „C” od łacińskiego przymiotnika cervicalis (C1-C8), dwanaście segmentów piersiowych oznaczonych literami „Th” od łac. thoracicus (Th1-Th12), pięć segmentów lędźwiowych oznaczanych literą „L” od łac. lumbalis (L1-L5), pięć segmentów krzyżowych oznaczanych literą „S” od łac. sacralis (S1-S5) oraz jeden segment zaopatrywany przez parę nerwów szczątkowych ze splotu guzicznego, oznaczony „Co” od łac. coccygeus.

Poniżej kilka przykładów odruchowych objawów chorobowych.
1. W schorzeniach pęcherzyka żółciowego występuje przeczulica skórna w dolnym odcinku klatki piersiowej w segmentach Th6-Th10.
2. W dusznicy bolesnej występują bóle samoistne lub przy dotyku w lewej połowie klatki piersiowej, promieniujące do lewego ramienia.
3. Procesy zapalne w kręgosłupie wywołują zmiany w skórze w postaci rozstępów w okolicy przykręgosłupowej.
4. W chorobach płuc oraz w porażeniu połowicznym występuje połowiczne pocenie się pacjenta.
5. W chorobach płuc obserwuje się rozszerzenie naczyń krwionośnych po stronie chorego płuca, na wysokości drugiego i trzeciego żebra.
6. W zapaleniu wyrostka robaczkowego występuje ograniczone napięcie mięśniowe powłok brzusznych po prawej stronie.
7. W schorzeniach szczytów płuc obserwuje się zmiany napięcia mięśni obręczy barkowej.
8. W dusznicy bolesnej występuje wzmożone napięcie mięśni piersiowych.
9. W chorobach płuc obserwuje się boczne wygięcie kręgosłupa w stronę chorą oraz bolesność uciskową mostka.
10. W kamicy nerkowej obserwuje się boczne skrzywienie kręgosłupa.
11. W chorobach jelit obserwuje się zaburzenia miesiączki i na odwrót – zaburzenia jelitowe towarzyszą chorobom narządów płciowych.
12. W ropnych schorzeniach skóry, zwłaszcza w segmentach Th7-Th8, obserwuje się gwałtowne bóle żołądka.
13. Czyraki w obrębie twarzy często dają bóle promieniujące do zębów.
14. Poparzenia w segmentach Th12-L1 wywołują dolegliwości ze strony pęcherza moczowego.
15. Zaparciom często towarzyszy wzmożone napięcie w mięśniach biodrowych i pośladkowych.
16. Dyskopatie szyjne bywają przyczyną dolegliwości sercowo-naczyniowych.
W masażu segmentarnym stosujemy takie same techniki jak w masażu klasycznym. Dodatkowo posługujemy się chwytami specjalnymi, takimi jak min: piłowanie, śrubowanie, chwyt międzykolcowy, podłopatkowy, sprężynowanie klatki piersiowej. Ogólne działanie tej formy masażu obejmuje poprawę wydolności organizmu, poprawę ukrwienia tkanek i narządów wewnętrznych, zwiększenie ruchomości klatki piersiowej i pojemności życiowej płuc, normalizację perystaltyki jelit, hormonalną regulację działalności poszczególnych narządów oraz znormalizowanie stanu pobudliwości układu nerwowego.
Masaż segmentarny zawsze rozpoczynamy od opracowania kręgosłupa. Przed przystąpieniem do zabiegów musimy najpierw wyszukać wszystkie zmiany odruchowe w tkankach a także „punkty maksymalne”. Czas trwania masażu jednej „części segmentowej” wynosi około 20 minut. Niewskazane jest używanie jakichkolwiek środków poślizgowych, ze względu na zaburzenia wyczucia palpacyjnego. Masażysta musi znać wszystkie możliwości wystąpienia „przesunięć odruchowych” (16 wyróżnionych zmian powstałych na skutek niewłaściwie wykonanego masażu) i sposoby ich usunięcia.
Najtrudniejszym, a zarazem najważniejszym, zagadnieniem w masażu segmentarnym jest kwestia dawkowania. Reakcja organizmu na bodziec zastosowany w trakcie masażu zależy od stanu reaktywności ustroju oraz od siły bodźca. W celu osiągnięcia efektu leczniczego obydwa te czynniki muszą być precyzyjnie zgrane. Zgodnie z regułą Arndt-Schultza, słabe bodźce pobudzają procesy życiowe, średnie – potęgują je, silne – hamują, a najsilniejsze – znoszą.

Główne wskazania do masażu segmentarnego:
- czynnościowe i przewlekłe choroby narządów wewnętrznych,
- zaburzenia krążenia,
- czynnościowe, zwyrodnieniowe i przewlekłe gośćcowe choroby kręgosłupa, stawów i tkanek miękkich,
- stany pourazowe (skręcenia, zwichnięcia, złamania),
- zaburzenia autonomicznego układu nerwowego,
- zaburzenia funkcjonowania gruczołów wewnątrzwydzielniczych.
Przeciwwskazania:
- brak zmian odruchowych,
- wszystkie ostre bakteryjne zapalenia tkanek i narządów, wymagające interwencji chirurgicznej,
- wszystkie zakażenia ogólne przebiegające z wysoką temperaturą,
- ostre stany zapalne,
- choroby nowotworowe,
- krwawienia i krwotoki oraz groźba ich wystąpienia.



MASAŻ RELAKSACYJNY



Pobudza mięśnie, skórę i układ krążenia, a zarazem wspaniale oddziałuje na układ nerwowy - równoważy wysyłane przez ciało negatywne reakcje na stres, likwiduje mimowolne napięcie mięśni, przywraca prawidłowy rytm serca, właściwe krążenie i ciśnienie krwi, a nawet pomaga w walce z bezsennością.
Fenomen jakim jest ludzki dotyk sprawia, iż subtelny masaż relaksacyjny wykorzystujemy jako jedną z metod terapeutycznych, kosmetycznych oraz relaksacyjnych.
Celem masażu relaksacyjnego jest zmniejszenie, potem całkowite zniesienie napięcia mięśniowo-nerwowego i psychicznego, tym samym uzyskanie pełnego rozluźnienia, odprężenia.
Z tego powodu ruchy wykonywane przez masażystę są spokojne, powolne, rytmiczne, łagodne a ich zadaniem jest uspokoić duszę i ciało.
Umiejętność relaksowania się jest bardzo cenna, szczególnie dzisiaj, kiedy 90% ludzi szuka pomocy u lekarzy z powodu dolegliwości związanych ze stresem, takich jak: bóle pleców, szyi, głowy, przemęczenie oczu, słaba zdolność koncentracji, depresja, nadpobudliwość, irytacja, wysokie ciśnienie krwi, wyczerpanie itd. dlatego może forma masażu, jaką jest masaż relaksacyjny jest tak bardzo popularna i pożądana. W prawidłowo wykonanym masażu relaksacyjnym następuje rozluźnienie wszystkich mięśni do tego stopnia, że ciężko nam jest zapanować nad własnym ciałem.
Świece, aromatyczne zapachy, kadzidełko, pachnące olejki, ciepła pościel jest to nie tylko obecna moda na relaksację, ale jeden z podstawowych warunków, aby masaż mógł się odbyć i aby klient był z niego zadowolony. W tej chwili w praktyce terapeutycznej spotykamy się z sytuacjami, iż masaż relaksacyjny jest także wstępem do innych zabiegów kosmetyczno - terapeutycznych. Jest to taki filar na którym opiera się cała technika relaksacji, wszelkie zabiegi, którym się poddajemy aby się zrelaksować. Prosty przykład: Sluchamy muzyki aby się odprężyć. W momencie, gdy zostanie nam zrobiony taki masaż zrelaksujemy się jeszcze mocniej jeszcze intensywniej i ....trwalej.

MASAŻ ODCHUDZAJĄCY

to praca na rzecz zmniejszenia tkanki tłuszczowej, odprowadzenie toksyn, regulacja płynów ustrojowych oraz co jest bardzo istotne, wzmacnianie przesilonych mięśni i stawów w wyniku przeciążenie organizmu nadwagą.

Skuteczny masaż odchudzający

powinien być masażem najintensywniejszym ze wszystkich. Ugniatanie, uciskanie i oklepywanie ciała jest dość bolesne, ponieważ jego zadaniem jest rozbicie komórek tłuszczu, które znajdują się głęboko w tkance podskórnej. Mozna dzięki niemu wymodelować i wyszczuplić sylwetkę a także pozbyć sie celluitu.

Masaż odchudzający jest jedną z podstawowych metod w terapii nadwagi. Pamiętajmy jednak, że licząc na terapię odchudzającą polegającą jedynie na biernej postawie i zastosowaniu jedynie masażu, dla wielu osób efekty będą wysoce niezadowalające.

Wykonywany jest w oparciu o całościowy masaż leczniczy, łącząc w sobie techniki masażu klasycznego i technik łącznotkanowych. Polecany jest szczególnie w celu likwidacji tkanki tłuszczowej z okolic pośladków, bioder i ud, przyczynia się również do ogólnego spadku wagi. Masaż odchudzający modelując sylwetkę, stanowi skuteczne uzupełnienie kuracji odchudzających, a zarazem ma działanie rewitalizujące.

Jest też odmiana masażu odchudzającego masaż modelujący. Oddziałuje on przede wszystkim miejscowo. Możemy podzielić go na masaż modelujący: bioder, ud, pośladków, brzucha i talii oraz twarzy. Masaż modelujący najlepsze efekty przynosi jeżeli istnieje czynna współpraca pomiędzy pacjentem/klientką, masażystą a instruktorem fitnesu.




Głównymi wskazaniami kiedy możemy zastosować masaż modelujący są:

• szybki spadek wagi zarówno nieplanowany jak planowane odchudzanie
• okres poporodowy od 2 miesiąca po porodzie
• nagła zmiana charakteru pracy przede wszystkim na siedzący tryb pracy w biurze
• okres kiedy poddajemy się niektórym zabiegom chirurgii plastycznej.