Fizykoterapia

Fizykoterapia jest jedną z metod fizjoterapii. Jest formą leczenia wykorzystującą bodźce fizykalne, takie jak:
prąd elektryczny,
ciepło i zimno,
światło,
ultradźwięki,
pola magnetyczne,
wodę w postaci natrysków i kąpieli.

Trochę historii.
Początki tej metody sięgają zamierzchłej przeszłości (460-380 p.n.e.) Wtedy jej stosowanie ograniczało się do wykorzystywania leczniczego wpływu promieni słonecznych i wód mineralnych (bodźce stosowane w sanatoriach do dzisiaj) czy naturalnych źródeł prądu elektrycznego jakimi były niektóre gatunki ryb przykładane do ciała. W miarę rozwoju cywilizacji i techniki, zaczęły powstawać źródła nowych bodźców (pola elektromagnetyczne, ultradźwięki, laser), a niektóre naturalne bodźce, zaczęto generować w sposób sztuczny (prąd elektryczny, źródła ciepła lub promieni ultrafioletowych). Obecnie do aplikowania bodźców fizykalnych służą specjalnie konstruowane urządzenia i aparaty, spełniające określone normy techniczne, dające możliwość precyzyjnego ich dawkowania i zapewniające wysokie bezpieczeństwo wykonywanych zabiegów.
Sposób działania zależy od rodzaju bodźca, jego siły (natężenie i czas działania) oraz od reaktywności organizmu. Np.: kiedy poddajemy się działaniu promieni słonecznych, nasza skóra staje się brązowa. Bodźcem jest promieniowanie ultrafioletowe, reakcją - nie jedyną - wydzielenie barwnika - melaniny. Jeżeli ekspozycja na słońce będzie krótka - opalenizny nie będzie. Jeśli zbyt długa i to w porach silnego nasłonecznienia - dojdzie do poparzenia. U osób o jasnej karnacji ciała nawet małe dawki promieniowania mogą wywołać niepożądane reakcje. Różne bodźce wywołują różne reakcje, bądź grupy reakcji. Ciepło rozszerza naczynia krwionośne - zimno je zwęża. Ultradźwięki zmniejszają napięcie mięśni - elektrogimnastyka zwiększa lub zmniejsza w zależności od parametrów prądu. Prądy impulsowe o odpowiednich parametrach działają także przeciwbólowo. Dobierając rodzaj bodźca oraz jego natężenie osiąga się zamierzony efekt leczniczy. Niektóre zabiegi fizykalne oddziałują bezpośrednio na funkcje życiowe komórki, usprawniając je (biostymulacja). W ten sposób pobudzają naturalne możliwości naszego organizmu do walki z chorobą.
Fizykoterapię można stosować jako leczenie uzupełniające lub jako podstawową formę leczenia. Niestety, brak jest wystarczających dowodów na skuteczność fizykoterapii jako samodzielnej metody leczniczej, w leczeniu schorzeń mięśniowo - szkieletowych. Można ją stosować kiedy zawiodły inne formy leczenia a istnieją wskazania do leczenia fizykoterapią. Można ją łączyć z farmakoterapią. Czasami skutki uboczne działania leku wymuszają zaprzestanie jego stosowania np.: niektóre leki o działaniu p. bólowym i p. zapalnym, stosowane w leczeniu chorób narządu ruchu, szczególnie o charakterze przewlekłym, mogą podrażniać przewód pokarmowy, zwłaszcza u osób chorych na chorobę wrzodową. Pomocne wtedy mogą być zabiegi z zakresu fizykoterapii o działaniu p. bólowym i p. zapalnym. Fizykoterapia prawie nie powoduje skutków ubocznych. Fizykoterapię stosuje się również jako postępowanie przygotowujące do stosowania innych metod fizjoterapii np.: rozgrzanie tkanek przed masażem, lub krioterapia (stosowanie zimna) przed ćwiczeniami czyli kinezyterapią.
Do wykonywania zabiegów z zakresu fizykoterapii uprawnieni są technicy lub magistrowie fizjoterapii (!). Oprócz szkolenia podczas nauki, przechodzą oni dodatkowe szkolenia w czasie pracy, z zakresu bezpieczeństwa użytkowania urządzeń do fizykoterapii.
Niektóre zabiegi fizykalne nie wymagają specjalnego przygotowania. Np.: pole magnetyczne niskiej częstotliwości można wykonywać "przez ubranie". Inne zabiegi jak laseroterapia czy jonoforeza wymagają odsłonięcia (do gołej skóry) okolicy, której dotyczy zabieg. Niektóre bodźce fizykalne nie drażnią receptorów czuciowych rozmieszczonych na naszej skórze. Wykonywanie zabiegów z wykorzystaniem takich bodźców nie wiąże się z żadnymi odczuciami np.: pole magnetyczne. Inne bodźce takie jak prąd elektryczny podrażniają zakończenia nerwów czuciowych. Może to być odbierane jako mrowienie lub szczypanie. Bardzo silne odczucia, takie jak pieczenie czy ból, podczas wykonywania zabiegów, są nieprawidłowe i należy je bezzwłocznie sygnalizować. Po zabiegach silnie rozgrzewających należy, szczególnie w chłodne dni, odczekać przed wyjściem kilkanaście minut na częściowe ustąpienie odczynu po zabiegu. Zabiegi z zakresu elektroterapii powodują powstanie odczynu w postaci zaczerwienienia w miejscu, w którym do skóry przyłożona była elektroda. Jest to zjawisko prawidłowe. Odczyn ten ustępuje w ciągu kilkudziesięciu minut.

Co to jest elektrolecznictwo ?
Elektrolecznictwo jest działem fizykoterapii. W elektrolecznictwie lub elektroterapii wykorzystuje się do leczenia prąd stały oraz prądy impulsowe małej i średniej częstotliwości.
Trochę historii
Pierwsze wzmianki o próbach wykorzystania elektryczności w celach leczniczych pochodzą już ze starożytności, kiedy to do tego celu próbowano wykorzystać pewne gatunki ryb, potrafiące gromadzić ładunki elektryczne, przykładając je do ciała leczonej osoby. Początki elektrolecznictwa sięgają XVIII wieku, kiedy to Luigi Galvani, profesor anatomii, opisał w 1791 r. skurcz mięśnia żaby wywołany działaniem elektryczności. Nieco później Alesasandro Volta, kontynuując doświadczenia Galvaniego buduje pierwsze ogniwo elektryczne. Odkrycie w 1831 r. przez Faradaya zjawiska indukcji elektromagnetycznej, zapoczątkowuje stosowanie prądu indukcyjnego na cześć odkrywcy nazwanego faradycznym (obecnie praktycznie nie stosowany). Do stosowania prądu dla elektrostymulacji mięśni przyczynili się także prace E. H. Du Bois-Reymonda i W. H. Erba prowdzone w końcu XIX wieku.
Jakie zabiegi wchodzą w skład elektroterapii ?
Do wszystkich zabiegów z zakresu elektroterapii używa się specjalnie do tego celu skonstruowanych aparatów. Wszelkie próby wykorzystania innych źródeł prądu są niedozwolone i z a g r a ż a j ą ż y c i u !!!


Galwanizacja - wykorzystywany jest wpływ na organizm prądu stałego; elektrody podłączone do źródła prądu stałego umieszcza się w odpowiednich miejscach na skórze; nazwa wywodzi się od nazwiska lekarza Galvaniego.


Kąpiele elektryczno-wodne - odmiana galwanizacji polegająca na zanurzeniu w wannach podłączonych do źródła prądu stałego dwóch lub czterech kończyn - kąpiel dwu- lub czterokomorowa.




Kąpiel elektryczno-wodna czterokomorowa - kąpiel elektryczna z wykorzystaniem czterech wanienek wypełnionych wodą i prądu stałego na kończyny. Prąd może przepływać od kończyn dolnych do górnych lub od kończyn górnych do dolnych. W zależności od kierunku przepływu prądu uzyskuje się efekt uspokajający, obniżający ciśnienie krwi lub pobudzający, podwyższający ciśnienie krwi

Jonoforeza - prąd stały wykorzystuje się do wprowadzenia przez skórę leków, które ulegają dysocjacji. Leki używane do jonoforezy to m.in.: lidokaina, hydrokortyzon, wapń, jod. Efekt serii zabiegów zależy od użytego leku - działanie p.bólowe, p.zapalne, zmniejszające napięcie mięśni...

Jonoforeza wodna – zabieg stosowany w zwalczaniu nadpotliwości stóp lub dłoniPrądy diadynamiczne - prądy o małej częstotliwości i zmiennej amplitudzie. Dobierając odpowiednie parametry, uzyskuje się działanie przeciwbólowe, poprawę krążenia lokalnego i odżywienia tkanek, oraz działanie przeciwobrzękowe. Zabieg stosowany w leczeniu: choroby zwyrodnieniowej stawów, stanów pourazowych narządu ruchu, zespołów bólowych mięśni i stawów.
Prądy Träberta – prądy charakteryzujące się silnym działaniem na wybrane struktury układu nerwowego. Poprzez działanie prądów Traberta na układ nerwowy uzyskuje się na drodze odruchu poprawę ukrwienia i odżywienia tkanek również w przypadkach zaburzeń krążenia obwodowego. Zabieg stosowany w leczeniu: nerwobólów, zespołów niedokrwiennych kończyn, wspomaganie w leczeniu trudno gojących się ran.
Prądy Kotz’a - trening zdrowych mięśni za pomocą stymulacji prądem średniej częstotliwości. Prądy Kotz`a stosowane są często zarówno w rehabilitacji, jak i w odnowie biologicznej i sporcie jako metoda wspomagania treningu siłowego lub wytrzymałościowego mięśni. Prąd ten nie ma zastosowania w terapii mięśni z uszkodzonym przewodzeniem nerwowym.

Elektrostymulacja mięśni - wykorzystywany jest prąd stały impulsowy (płynący z przerwami). Elektrody umieszcza się na skórze, w odpowiednich miejscach, zwanych punktami elektromotorycznymi. Celem zabiegu jest pobudzenie mięśni do skurczu (mięśnie kurczą się i odpoczywają w rytm płynącego z przerwami prądu). Wykonuje się elektrostymulację mięśni porażonych (z uszkodzonymi nerwami doprowadzającymi impulsy) jako substytut naturalnych pobudzeń oraz zdrowych w celu wzmocnienia ich lub poprawy krążenia obwodowego.

TENS - Przezskórna stymulacja nerwów - elektrostymulacja p.bólowa
Prądy diadynamiczne DD - wykorzystywany jest prąd stały, na który nałożony jest jednopołówkowo wyprostowany prąd sinusoidalnie zmienny; uzyskuje się sześć postaci tych prądów (DF, MF, CP, LP, RS, MM), mających zróżnicowane działanie na tkanki. Do zabiegu wykorzystuje się elektrody cyrklowe, punktowe, lub płytkowe. Najczęściej wykorzystywane jest działanie p.bólowe prądów DD
Prądy interferencyjne - wykorzystywany jest prąd zmienny, średniej częstotliwości, dostarczany z aparatu w dwóch obwodach różniących się częstotliwością prądu. Po odpowiednim ułożeniu dwóch par elektrod na skórze, dochodzi do interferencji prądu wewnątrz tkanek. Różnica w częstotliwości między obwodami wynosi od 0 do 100 herców. Efekt zależny jest od częstotliwości prądu - działanie p.bólowe, elektrogimnastyka mięśni, usprawnienie krążenia obwodowego, zmniejszenie napięcia współczulnego układu nerwowego.

Co to jest światłolecznictwo
Światłolecznictwo jest metodą fizykoterapii, która do leczenia wykorzystuje promieniowanie elektromagnetyczne z zakresu 15000-100 nm (nanometrów). Światło w potocznym rozumieniu tego słowa, to ta część promieniowania elektromagnetycznego, która wywołuje wrażenia wzrokowe. Światłolecznictwo wykorzystuje także zakresy promieniowania niewidoczne dla oka: podczerwień i ultrafiolet. Źródłem promieniowania elektromagnetycznego jest również Słońce. Wykorzystanie promieniowania słonecznego do leczenia to helioterapia. Innym źródłem promieniowania elektromagnetycznego, o pewnych specyficznych właściwościach są lasery.
Rodzaje promieniowania świetlnego
Promieniowanie podczerwone (IR) - w fizykoterapii wykorzystuje się długości fali z zakresu 770-15000 nm. Źródłem tego rodzaju promieniowania są ciała ogrzane, a długość fali zależy od temperatury tego ciała. W praktyce zabiegowej stosuje się specjalne promienniki , które rozgrzewają się do określonej temperatury, lub specjalne żarówki, które w zależności od rodzaju żarnika emitują promieniowanie o różnej długości (lampa Sollux). Promieniowanie IR wnika, w zależności od długości fali, od 10 do 30 mm w głąb tkanek. Źródłem promieniowania podczerwonego jest Słońce. Efekty działania promieniowania IR wynikają ze stosowania ciepła. Są to: rozszerzenie naczyń krwionośnych, zmniejszenie napięcia mięśni, działanie przeciwbólowe, wzmożenie przemiany materii, odruchowy wpływ na narządy położone głębiej przez pobudzenie receptorów cieplnych skóry.Zastosowania: leczenie niektórych przewlekłych i podostrych stanów zapalnych, zespołów bólowych, jako przygotowanie przed masażem, terapią manualną, jonoforezą, kinezyterapią. Źródłem promieniowania podczerwonego o specyficznych właściwościach są także lasery.
Promieniowanie nadfioletowe (UV) - o długości fali z zakresu 100-400 nm. Zakres ten podzielony jest na 3 obszary: obszar A 400-315, obszar B 315-280, obszar C 280-200 nm. Podział uwarunkowany jest odmiennym działaniem biologicznym wymienionych obszarów. Źródłem promieniowania UV są Słońce, ciała ogrzane do wysokiej temperatury, łuki elektryczne, wyładowania jarzeniowe. W praktyce zabiegowej stosowane są specjalne promienniki zwane palnikami. Promieniowanie UV wnika do 2 mm w głąb tkanek. Do reakcji organizmu na działanie promieni UV zalicza się: powstanie pigmentu (opalenizna), wzmożenie rozpadu białek, zmniejszenie zwiększonego stężenia glukozy, synteza związków przeciwkrzywiczych, szybszy wzrost komórek naskórka, pobudzenie działania przysadki, tarczycy, nadnerczy, jajników, jąder, obniżenie podwyższonego ciśnienia krwi, zwiększenie liczby krwinek czerwonych i białych. Promieniowanie UV wykazuje działanie bakteriobójcze.Zastosowania:- do celów kosmetyczno - estetycznych (popularne solaria)- do celów leczniczych m.in.: przewlekły nieżyt oskrzeli, dychawica oskrzelowa, krzywica, trądzik pospolity, czyraczność, owrzodzenia troficzne, trudno gojące się rany, utrudniony zrost kostny, stany rekonwalescencji, niedoczynność tarczycy, niedoczynność jajników. W dermatologii wykorzystuje się współdziałanie pewnych związków chemicznych podnoszących wrażliwość skóry na promieniowanie UV, oraz promieniowania UV z obszaru A (metoda PUVA stosowana w leczeniu łuszczycy).
MAGNETOTERAPIA (LECZENIE POLEM MAGNETYCZNYM)



Magnetotron – (leczenie polem magnetycznym małej częstotliwości). Odpowiednia dawka pola magnetycznego działa na organizm zmieniając polaryzację błon komórkowych, poprawia przyswajanie tlenu przez tkanki i przyspiesza procesy regeneracyjne. Wpływa na poprawę odżywienia tkanek, przyspiesza zrost kostny, stymuluje odnowę kolagenu, poprawia krążenie obwodowe, działa przeciwbólowo, przeciwzapalnie i rozluźniająco. Zabieg stosowany w leczeniu: stanów po złamaniach kości, zwichnięciach stawów, naderwania ścięgien i torebek stawowych, zmian zwyrodnieniowych i stanów zapalnych stawów kręgosłupa i kończyn, osteoporozy, choroby niedokrwiennej serca, zapaleń zatok, oskrzeli, trudno gojących się ran.

Viofor - całe ciało lub miejsce w ciele poddane tonizującemu działaniu pola magnetycznego o niskim natężeniu. Delikatna stymulacja całego ciała polem magnetycznym o niskim natężeniu wywołuje w organizmie procesy o charakterze regeneracyjnym, przeciwzapalnym i przeciwbólowym. Przeciwdziała stresom dnia codziennego, ułatwia zasypianie i poprawia jakość snu, poprawia koncentrację, działa uspokajająco i wzmacnia odporność organizmu. Zapobiega osteoporozie, reguluje poziom cholesterolu i ciśnienie krwi. Zabieg stosowany w leczeniu: nadmiernego napięcia mięśni w wyniku stresu lub przeciążeń czynnościowych, przewlekłej nerwicy, przewlekłych stanów zapalnych stawów i mięśni, bezsenności.

FOTOTERAPIA CZYLI ACTYNOTERAPIA (ŚWIATŁOLECZNICTWO)



Bioptron - naświeltanie biostymulacyjnym światłem imitującym promieniowanie słoneczne bez czynnika UV. Lampa emituje światło spolaryzowane podobne do słonecznego pozbawione szkodliwego działania promieniowania ultrafioletowego. Swym łagodnym działaniem wspomaga regenerację ułatwiając leczenie i powrót do równowagi wewnętrznej organizmu. Przyspiesza gojenie ran i owrzodzeń skóry. Czas emisji - 10 min. Zabieg stosowany w leczeniu: zespołów bólowych stawów kończyn i kręgosłupa, nerwobólów, zmian owrzodzeniowych skóry, przewlekłych stanów zapalnych stawów i mięśni.










Kwarcówka – promieniowanie UV stymulujące aktywację witaminy D3 z jednoczesnym działaniem antyseptycznym na naświetlaną tkankę. Opis: Lampa emitująca głównie promieniowanie ultrafioletowe (UV). Wpływając na metabolizm witaminy D3, stosuje się ją w profilaktyce i leczeniu krzywicy u dzieci oraz w celu przyspieszenia gojenia kości oraz w osteoporozie. Działając bakteriobójczo wspomaga leczenie chorób skóry. Zabieg stosowany w leczeniu: krzywicy u dzieci, trudno gojących się ran, anemii witaminowej, nawykowych złamań kości.

Sollux - nagrzewanie tkanek za pomocą lampy o silnym świetle podczerwonym. Podczas naświetlania dochodzi do dość głębokiego przegrzania tkanek tym samym uaktywniają się procesy przekrwienia tkani nawet w głębokich, chorobowo zmienionych miejscach. Dzięki ogrzaniu uzyskuje się miejscową poprawę ukrwienia oraz pobudzenie procesów metabolicznych. W wyniku podwyższenia progu bólu naświetlanie w seriach działa przeciwbólowo. Stosowanie różnej barwy filtrów rozszerza skutecznie zakres możliwości leczniczych lampy. Zabieg stosowany w leczeniu: przewlekłych stanów zapalnych układu ruchu, starych zmian pourazowych, nerwobólów, zespołów bólowych kręgosłupa, zapaleniu zatok

Laser - precyzyjne naświetlanie tkanek za pomocą światła laserowego o parametrach biostymulacyjnych. Wykorzystując światło laserowe o niskim natężeniu do tzw. biostymulacji laserowej, możemy dostarczyć do tkanek i komórek dodatkową energię wspomagając naturalne procesy regeneracyjne organizmu i przyspieszając gojenie. Dodatkowo, poprzez zmiany w gospodarce tlenowej komórek i polaryzacji błon komórkowych uzyskujemy wyraźne działanie przeciwbólowe. Dzięki użyciu skanera promień lasera dostarczany jest równomiernie do całej objętej zabiegiem okolicy. Zabieg stosowany w leczeniu: zespoły bólowe kręgosłupa, choroby zwyrodnieniowej stawów, zapaleniach przewlekłych nerwów, trudno gojących się ran, blizn pooperacyjnych, bólów korzeniowych i nerwobólów, przykurczów mięśni.
Laser punktowy - jest modyfikacją aplikowania promieniowania poprzez ściśle określone punkty spustowe bólu. Wykonując zabieg na ściśle określonych punktach możemy zwiększyć jego skuteczność, koncentrując energię lasera w miejscach, w których efekt jego działania będzie największy.
Laser prysznicowy - kolejna modyfikacja aplikowania promieniowania laserowego za pomocą sondy lasera w kształcie końcówki prysznica. W schorzeniach, gdy nie można dokładnie określić punktów, w których zastosowanie lasera będzie najefektywniejsze, lub gdy tych punktów jest za dużo (np. w przypadku bólu rozlanego, obejmującego dużą okolicę), można zastosować specjalną sondę prysznicową, która pozwala na objęcie zabiegiem większego obszaru.
Fototerapia antystresowa - dostarczanie bodźców świetlnych aparatowi wzroku odpowiednią dawką światła o określonych parametrach (kompensacja braku światła słonecznego). Terapia światłem o parametrach zbliżonych do światła słonecznego. Stosowana głównie w sytuacji, gdy występuje zmniejszona ilość naturalnego światła (pochmurna jesień, zima, praca w pomieszczeniach nie pozwalająca na bezpośredni kontakt ze światłem słonecznym). Zapobiega depresji sezonowej, złemu samopoczuciu, apatii, uczuciu smutku, lęku, pomaga w walce z bezsennością.

LECZENIE ULTRADŹWIĘKAMI (ULTRASONOTERAPIA)
Fale akustyczne o wysokiej częstotliwości (1 – 3 MHz), czyli ultradźwięki mają zastosowanie w lecznictwie. Tkanka naświetlana tego typu falami podlega mikromasażowi którego efektem jest zwiększona temperatura, przyspieszone mikrokrążenie. Powyższe reakcje tkankowe mają działanie przeciwbólowe, rozluźniające, przyspieszające gojenie. Poprzez zwiększenie ukrwienia i działanie mechaniczne fali ultradźwiękowej obserwuje się także korzystny efekt przy leczeniu zwapnień tkanek miękkich czego przykładem może być ostroga piętowa. Zabieg stosowany w leczeniu: przewlekłej choroby reumatycznej stawów, artroz, zgrubień okostnej ( ostroga piętowa, osteofity), przewlekłe stany zapalne mięśni, torebek stawowych, zespoły bólowe kręgosłupa.

Ultradźwięki z elektroterapią (terapia skojarzona) - bodźcowanie tkanek falami akustycznymi z jednoczesnym aplikowaniem prądu elektrycznego leczniczego. Dzięki bardzo nowoczesnej technologii medycznej połączono działanie rozluźniające i przeciwbólowe ultradźwięków ze stymulującym nerwy i mięśnie prądem elektrycznym o odpowiednich parametrach. Rozwiązanie takie pozwoliło na bardziej efektywne działanie lecznicze ultradźwięków dzięki czemu wzrosła stanowczo skuteczność terapeutyczna zabiegu. Zabieg stosowany w leczeniu: przewlekłej choroby reumatycznej stawów, artroz, zgrubień okostnej (ostroga piętowa, osteofity), przewlekłych stanów zapalnych mięśni, torebek stawowych, zespołów bólowych kręgosłupa, nerwobólów, chorób zwyrodnieniowych stawów kręgosłupa, stanów pourazowych układu kostnego.

Krioterapia (krio- + gr. therapeía - leczenie) to w medycynie leczenie zimnem.
Wyróżnia się krioterapię miejscową (zwana inaczej kriodestrukcją) oraz krioterapię ogólną.
Krioterapia miejscowa polega na przyłożeniu przy pomocy specjalnego aplikatora bardzo niskiej temperatury, która dostarczana jest do miejsca zmienionego chorobowo. Zabieg zamrażania i rozmrażania powtarza się w jednym cyklu kilkakrotnie. Doprowadza to do zamarzania zawartości komórek, pękania błon biologicznych i w konsekwencji destrukcji tkanki. Krioterapia miejscowa stosowana jest do leczenia:
zmian skórnych łagodnych i złośliwych (np. brodawki skórne, choroba Bowena)
zmian powstałych na błonach śluzowych (np. leukoplakia, pachydermia, kłykciny kończyste)
destrukcji zmian łagodnych i nowotworowych w obrębie jamy brzusznej, zwłaszcza wątroby (np. naczyniak)
Krioterapia ogólna polega na poddaniu całego ciała przez krótki czas (do 3 minut) działaniu bardzo niskich temperatur (od -160 do -100°C). Powodować to ma reakcje organizmu na zimno, które są korzystne w leczeniu wielu chorób. Organizm człowieka, przez lata przyzwyczaja się do różnych zakażeń, infekcji, oraz stanów zapalnych. Tym samym po jakimś czasie przestaje je samoistnie zwalczać. Dlatego pod wpływem niskich temperatur, organizm człowieka na nowo tworzy mapę zagrożeń, infekcji i stanów zapalnych i znów zaczyna produkować przeciwciała, które je zwalczają. Tym samym zostaje na nowo pobudzono naturalna ochrona immunologiczna organizmu.
Krioterapię można stosować m.in. w takich przypadkach jak:
zapalenia stawów (reumatoidalne, młodzieńcze przewlekłe, reaktywne, łuszczycowe, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa)
zmiany zapalne stawów o podłożu metabolicznym - dna moczanowa
przewlekłe zapalenie kręgosłupa szyjnego
zespół bolesnego barku
zapalenie okołostawowe ścięgien, torebki stawowej i mięśni
zespół fibromialgii (choroby reumatyczne tkanek miękkich)
zwichnięcie i skręcenie urazowe stawów
uszkodzenie łękotki
naderwanie ścięgien i mięśni
zwalczanie przewlekłego i patologicznego bólu (metoda zachowawcza)
zwalczanie odruchowej i ośrodkowej spastyczności mięśni w procesie rehabilitacji neurologicznej
ostre i zadawnione urazy sportowe i pooperacyjne
oraz dla odnowy biologicznej
u przemęczonych fizycznie i psychicznie osób dorosłych
u sportowców wyczynowych
Przeciwwskazania:
krioglobulinemia
kriofibrynogemia
αgammaglobulinemia
nocna napadowa hemoglobinuria
ropno-zgorzelinowe zmiany na skórze
neuropatie układu współczulnego
niedoczynność tarczycy
znaczna niedokrwistość
stosowanie niektórych leków (neuroleptyki, alkohol)
wyniszczenie i wychłodzenie organizmu
schorzenia mięśnia sercowego lub aparatu zastawkowego serca w okresie niewydolności krążenia
przecieki żylno-tętnicze w płucach
ciężkie postacie dusznicy bolesnej wysiłkowej i dusznicy bolesnej spontanicznej
różnego pochodzenia ostre schorzenia dróg oddechowych
miejscowe zaburzenia ukrwienia
zaawansowana miażdżyca
choroba nowotworowa
zespół Prinzmetala
obecność miejscowych odmrożeń
uszkodzenia skóry
nadciśnienie tętnicze znacznego stopnia
klaustrofobia
wiek powyżej 65 lat
zaburzenia rytmu serca przy jego częstości wyższej od 100/min.
przebyte zakrzepy żylne i zatory tętnic obwodowych

Laseroterapia – grupa zabiegów terapeutycznych, w których stosuje się lasery medyczne.
Do laseroterapii wykorzystywane bywają lasery różnego typu, m.in.:
gazowe, zazwyczaj funkcjonujące w oparciu o dwutlenek węgla (CO2);
półprzewodnikowe, zazwyczaj na arsenku galu (GaAs);
rubinowe.
Stosowane bywają zarówno lasery pracujące w sposób ciągły (z jednakową mocą od włączenia do wyłączenia lasera), jak i impulsowo (wyzwalające serię krótkotrwałych impulsów, o czasie trwania liczonym w pikosekundach lub nawet w w femtosekundach).
Zabiegi laseroterapeutyczne wykonywane są w różnych celach, m.in. do bezkrwawych zabiegów chirurgicznych, w których laser w pewnym sensie zastępuje nóż, w tym także do zabiegów neurologicznych, okulistycznych i stomatologicznych, do koagulacji tkanek, do niszczenia (fotoablacja) chorych tkanek, a także do zabiegów terapii fotodynamicznej z użyciem fotosensybilizatorów (w ciągu kilkugodzinnej ekspozycji na promieniowanie lasera średniej mocy niszczone są te tkanki - np. nowotworowe - które uprzednio wchłonęły fotosensybilizator). Osobną grupę zbiegów laseroterapeutycznych stanowią działania zachowawcze - biostymulacja z użyciem laserów niskoenergetycznych.
Zaletą zabiegów z użyciem lasera jest brak fizycznego kontaktu narzędzia z tkankami leczonej osoby, dzięki czemu praktycznie eliminuje się ryzyko zakażenia; ponadto precyzja zabiegu jest zazwyczaj znacząco wyższa, niż przy użyciu technik klasycznych.

TLK MED w ramach fizykoterapii proponuje szeroki zakres zabiegów:

• krioterapię
  
  
• laseroterapię
  
  
• magnetoterapię
  
  
• elektroterapię
  
  
• ultradźwięki
  
  
• inhalacje ultradźwiękowe
  
  
• światłolecznictwo
  
  
• hydroterapię